Stanisława Celińska. Niejedno przeszłam - Karolina Prewęcka

 

Stanisława Celińska ze swadą opowiada o aktorstwie i codzienności, o sukcesach i problemach, o autorytetach i szukaniu spokoju.

Książka jest złożona z dwóch głównych warstw: pierwszej - pełnej faktów, oraz drugiej - refleksyjnej, z osobistym przesłaniem. Równolegle barwny portret Stanisławy Celińskiej tworzą jej przyjaciele i znajomi, m.in. Andrzej Wajda, Andrzej Seweryn, Daniel Olbrychski, Maciej Stuhr…

Stanisława Celińska, to fenomenalna aktorka starszego pokolenia. Najbardziej kojarzymy ją z seriali ,,Samo życie", ,,Barwy Szczęścia" czy ,,Mamuśki", ale zagrała również w wielu filmach, w teatrach. Dubbingowała w bajkach. A także śpiewa i koncertuje przy okazji wydając płyty.

Biografie żyjących artystów są bardzo trudne do stworzenia ze względu na to, że nie ma końca choćby dorobku artystycznego, w którym wiele może się jeszcze wydarzyć. Poza tym osoba, o której tworzy się książkę może mieć jakieś obiekcje co do treści. Karolina Prewęcka postanowiła stworzyć biografię Celińskiej spotykając się z nią i po prostu rozmawiając. Ta książka, to obszerny wywiad biograficzny z aktorką. Prewęcka wzbogaciła, to o rozmowy z osobami związanymi teraz lub w przeszłości z artystką. Kto najlepiej opowie historię Stanisławy Celińskiej jak nie ona sama?

Jak to podkreśla aktorka, że jest aniołem w skórze diabła tak o niej, mówiły mama i babcia. Miłość do zajęć teatralnych zaszczepiła w niej pani w przedszkolu, gdy miała 4-latka. Jak to, mówi, poczuła prawdziwego bakcyla do grania w przedstawieniach. Babcia dbała o to, aby posiadała strój do podwójnych ról, które lubiła jako mała dziewczynka. Ceni sobie rady babci Janiny, która doświadczyła wielu niełatwych sytuacji, a przy tym nauczyła wnuczkę żyć oszczędnie. Miłości Pani Stanisława nie zaznała od mamy, ale za to dziedziczyła talent do grania na pianinie. Jak każda nastolatka, przechodziła bunt chłopięcy jak to, określała. W wieku 15 lat uczęszczała na zajęcia teatralne. Poznała tam m.in. Pana Andrzeja Seweryna, w którym się podkochiwała. Twierdzi, że jest to miłość platoniczna. Przede wszystkim warto zwrócić uwagę, że Pani Stanisława jest ambitna i nie boi się wyzwań. Pani Stanisława jest wspaniałą mamą dla córki Aleksandry i syna Mikołaja, aktorka, ale nie jedno przeszła mając na swojej drodze trudne dzieciństwo, nałogi. Dzięki temu, że wyszła z nałogu, jakim jest alkoholizm, palenie dała świadectwo, że jeśli się czegoś, chce to, można tego dokonać na podstawie czerpania siły od innych osób. Tą siłą była dla niej córka Aleksandra.

Książkę czyta się bardzo szybko i z ogromnym zaciekawieniem. W dodatku treści są wzbogacone o  zdjęcia z dzieciństwa, szkoły, szkoły teatralnej, wspomnienia aktorów, pracowników teatru, przyjaciół, reżyserów, dorobek artystyczny aktorki oraz indeks z jej życia. Polecam serdecznie każdemu sięgnięcie po tą ciekawą lekturę.

Ocena książki: 10/10