Nawijka na skajpie - Agnieszka Tyszka

 

Nastoletnia Amanda spotyka Nawojkę – pierwszą studentkę w dziejach Akademii Krakowskiej. Nawojka jest gotowa wiele zaryzykować, by studiować na uczelni – dla Amandy to tylko jedno „kliknięcie” i wzruszenie ramion. Zderzenie dwóch światów wywołuje wiele pytań: Co to znaczy mieć marzenia? Jaką cenę się płaci, dążąc do ich spełnienia? Którędy iść, gdy wszystkie drogi wydają się pełne przeszkód? Czy skajp może być kołem ratunkowym? Kim jest ta, która nigdy się nie poddaje?

Współczesna maturzystka Amanda kilkukrotnie przenosi się w czasie, gdzie poznaje Nawojkę. Amanda wiele by dała, by nie musieć chodzić do szkoły, nie musieć się uczyć, nie musieć zdawać matury, nie musieć myśleć o przyszłości (w szczególności o studiowaniu). Najchętniej przeszłaby przez życie w rytmie flamenco. Sytuacja rodzinna zmusza ją do niezbyt ambitnej pracy, przez co nie ma siły na imprezowanie.

Nawojka jest jej przeciwieństwem. Skromna, stroniąca od wszelkich uciech, zdeterminowana, kochająca się uczyć, gotowa zaryzykować własne bezpieczeństwo dla zdobywania wiedzy.

Książka już na wstępie zaciekawiła mnie swoją okładką i opisem, a opinie przeczytane w Internecie jeszcze bardziej zachęciły mnie do zapoznania się z "Nawijką na skajpie". Spodziewałam się czegoś lepszego i po skończeniu czułam lekki niedosyt. Myślałam, że historia mnie wciągnie i przeczytam tę książkę jednym tchem, a tymczasem męczyłam się z nią trzy dni, a przecież ilość stron to tak naprawdę nic. Bywały momenty gdy chciałam po prostu odłożyć ją na bok, bo ani bohaterowie, ani wydarzenia mnie nie zaciekawiły. Nie mniej jednak książka jest dobra, ale do najlepszych według mnie nie należy.

Ocena książki: 6/10