Ballada ptaków i węży - Suzanne Collins

 

Dziesiąte Głodowe Igrzyska rozpoczyna poranek dożynek. W Kapitolu osiemnastoletni Coriolanus Snow zamierza skwapliwie skorzystać z szansy, jaką jest rola mentora, i zdobyć sławę. Potężny niegdyś ród Snowów podupadł i niepewny los Coriolanusa zależy teraz od tego, czy zdoła on pokonać innych mentorów urokiem osobistym i sprytem.Tyle że los nie bardzo mu sprzyja. W udziale przypadła mu dziewczyna z Dystryktu Dwunastego, najbiedniejszego z biednych. Losy obojga splotą się ciasno – każda decyzja, którą podejmie Snow, może prowadzić do sukcesu lub porażki, triumfu lub klęski. Na arenie rozgrywa walkę na śmierć i życie, ale poza areną zaczyna się w nim budzić współczucie… Tylko jak postępować według zasad, gdy pragnie się przetrwać za wszelką cenę?

Tym razem Suanne Collins zabiera nas w przeszłość świata Głodowych Igrzysk. Głównym bohaterem jest młody Coriolanus Snow – przyszły prezydent Panem. Mamy możliwość doświadczyć środowiska, w którym dorastał. Przenikamy do jego rodzinnego domu i poznajemy rodzinę Snowów, codzienną rutynę, problemy, środowisko i mechanizmy, które ukształtowały Snowa od podszewki. Ta historia rzuca nowe światło na postać bezdusznego prezydenta, którego znamy z opowieści o Katniss. Tym razem okazuje się bardzo ambitnym i przebiegłym potomkiem wielkiego rodu, który niegdyś należał do elity Kapitolu. Problemy finansowe mocno uszczupliły ich majątek, lecz mimo to starają się trzymać fason i zachować wizerunek dostojnych bogaczy. Jest to powód, dla którego Coriolanus dysponuje tak bardzo rozwiniętą samokontrolą. Dowiadujemy się również o źródle kilku jego innych cech i dzięki temu mamy szansę zrozumieć motywację postaci, która dotychczas pozostawała dla nas egocentrycznym tyranem.

Choć Ballada Ptaków i Węży jest opowieścią o przeszłości Coriolanusa Snowa i jego pierwszej styczności z Głodowymi Igrzyskami, nie brakuje w niej ciekawych postaci pobocznych. Poznajemy tajemniczą, barwną Lucy Gray z dwunastego dystryktu, która z pewnością oczaruje niejednego czytelnika. Równie często w całej historii przewija się postać uczynnej i zaradnej kuzynki Coriolanusa – Tigris i jego przyjaciół ze szkoły. Mnie osobiście najbardziej przypadła do gustu postać Sejanus, buntowniczego rówieśnika Coriolanusa. Ich ścieżki krzyżują się mimo niechęci tego drugiego, zupełnie jakby takie było ich przeznaczenie. Finał tej relacji, podobnie jak finał samej powieści, jest wstrząsający i niespodziewany.

Kolejną możliwością, którą daje nam ta lektura, jest przyjrzenie się ewolucji całej misternie rozplanowanej mechaniki Głodowych Igrzysk. Łatwo zauważyć ile zmieniło się w nich od czasów Snowa, do historii Katniss.

Polityczne potyczki i konieczność określenia swojej strony w konflikcie z rebelią budzi przez całą akcję wielkie emocje. Ach, i te kreatywne dania pojawiające się w treści co jakiś czas. Wszystko sprawia, że ogromnie polecam wam sięgnąć po tę książkę. Nie powinno się jednak zaczynać całego cyklu od tej części, ponieważ można przegapić wiele smakowitych nawiązań.

Ocena książki: 7/10