Władca much - William Golding

 

"Władca much" to powieść o grupie chłopców ewakuowanych przed bombą atomową, którzy na skutek defektu w samolocie dostają się na bezludną wyspę i tu organizują sobie życie na wzór dorosłych. To miniaturowe społeczeństwo, rządzące się własnymi prawami, przeżywa poważne konflikty, które niemal prowadzą do katastrofy. Groźny obraz wypaczeń i skrzywień narastających w młodej społeczności, nękanej przez symboliczne zło, jest wymownym ostrzeżeniem dla świata dorosłych.

Grupa chłopców ocalała z katastrofy samolotu jest uwięziona na wyspie. Stwarzają swoje własne społeczeństwo. Najważniejsze to "mieć dym, bo ktoś ten dym zobaczy i ich uratuje". Jednak przychodzi moment buntu. Jack stwierdza, że to on powinien być wodzem i to on powinien rządzić. W końcu daje im mięso! Ale czy zmiana wodza wpłynie na dobro ogólne?

Sięgnęłam po książkę sugerując się listą BBC. Jednak czy to rzeczywiście aż tak wstrząsająca historia? Może w latach 50-tych, teraz na pewno nie szokuje tak bardzo. Odczuwam też pewien niedosyt. Spodziewałam się że większa część książki zostanie poświęcona właśnie tej "dzikiej" części, tej walce o wszystko.

Książka, która wynagradza trudy jej czytania w zakończeniu, gdzie końcowy twist fabularny zmienia właściwie postrzeganie całej lektury. W trakcie czytania, nie była to niestety opowieść wciągająca. Nie jest, w moim odczuciu wybitnie napisana, brakuje mi bardziej rozbudowanej charakterystyki bohaterów - Simon staje się na chwilę centralną postacią, a próbując sobie przypomnieć czym się wcześniej wyróżniał, jestem bezsilna. Akcja i zmiany relacji pomiędzy chłopcami dzieją się zbyt szybko, całość jest dla mnie zbyt szczątkowo opisana. Nieprzyjemnie mi się ją czytało, chociaż czym dalej w las w tej powieści tym lepiej i ostatnie rozdziały są najbardziej interesujące.

Opowieść sama w sobie jest nadzwyczajna. Pokazuje do czego może prowadzić lęk o przetrwanie, bezsilność, próba oszukania samego siebie i wszystkich naokoło, chęć władzy. Golding zdaje się sugerować, że skłonność do przemocy jest wrodzona, ale jednocześnie mówi, że niektórzy już w młodym wieku są zdolni do racjonalnego oglądu. Szkoda, że forma nie dorównuje treści. Jednak mimo powyższych uwag, warto ją przeczytać, bo pozostaje w pamięci. 

Ocena książki: 6/10