Tango, Woda - Sławomir Mrożek

 

Tango: Akcja dramatu rozgrywa się w nieokreślonym czasie, w mieszkaniu Stomilów. Świat, w którym żyją jest całkowicie pozbawiony zasad, praw, wartości, ponieważ pokolenie Stomila dokonało wielkiego przewrotu i doprowadziło do absolutnej anarchii.

Woda: Samotny mężczyzna w pokoju. Intryguje go odgłos miarowo spadających kropli wody. Wygląda za okno sprawdzając, czy nie pada deszcz, następnie sprawdza krany w łazience i kuchni. Wraca do pokoju, otwiera szufladę i usiłuje czytać list jakiejś dawnej sympatii. Czuje, że jest przemoczony. Odgłos spadających kropli zmienia się w szum wody. Wyobraża sobie morze, słyszy głosy mew... Woda – coś oczywistego, na co nie zwraca się uwagi w życiu codziennym. A jednak i tak podstawowy element codzienności może przeszkadzać, irytować. Woda nie daje spokoju bohaterowi słuchowiska, nie pozwala się skupić, w końcu staje się jego obsesją. Jednak mimo tego, że rozpoznaje on własną obsesję – nie działa, nic nie robi z przyczyną irytacji. Rozpoznaje w pewnym sensie swój los, maskuje go prostą frazeologią i znosi go biernie.

****

Tango: Nastawiłam się do niego pozytywnie, bo koleżanka powiedziała, że warto go przeczytać. Tak więc zabrałam się za ponad stu stronnicową lekturę, ale bardzo się zawiodłam. Jeszcze przed czytaniem zasugerowałam się tytułem. Myślałam, że autor opisał taniec, więc miałam nadzieję, na barwne i dokładne opisy w didaskaliach, ale nie było mi to dane. "Tango" jest po prostu o... polityce. Ale nie takiej współczesnej, lecz tej z czasów totalitarnych, kiedy posiadanie własnego zdania było zakazane, a głoszenie własnych przekonań - karane. W dramacie poznajemy pewną rodzinę: babcię, jej brata, córkę i jej męża, ich syna oraz kuzynkę. Poza tym razem z nimi mieszka znajomy, Edek. Każda z postaci pokazuje inną postawę wobec rządów totalitarnych oraz inaczej traktuje Edka - osobę prostą, wręcz prostacką. Imponuje kobietom a wśród mężczyzn wzbudza swoisty podziw. Jedynie Artur, młody mężczyzna, studiujący kilka fakultetów, nie darzy gościa sympatią i zwraca się przeciw niemu.            

Nie mam pojęcia, jakie przesłanie ma ten dramat, ale nie zamierzam bardziej wgłębiać się w jego treść. Osobiście nie polecam, ale moja ocena jest subiektywna, więc proszę się nią nie kierować.

Woda: Szaleństwo, jakie tytułowa woda powoduje u głównego bohatera... I jego świadomość owej obsesji, wobec której pozostaje bierny. Czy może być coś smutniejszego? Ten dramat bardziej mi się podobał w porównaniu z "Tangiem", pomimo braku dialogów pochłonęłam jednym tchem!

Ocena "Tanga": 4/10

Ocena "Wody": 10/10