Baśnie z 1001 nocy

 

Baśnie 1001 nocy są zbiorem piętnastu baśni, bajek, podań, legend i opowieści wschodu opartych na wątkach arabskich, perskich, staroindyjskich i babilońsko-asyryjskich. Niezależne od siebie utwory spięte są w kompozycyjną całość poprzez legendę o sułtanie Szahrijarze i jego żonie Szeherezadzie. Okrutny sułtan, przekonany o niewierności kobiet, zabija każdą ze swoich żon natychmiast po nocy poślubnej. Aby uniknąć losu swoich poprzedniczek, Szeherezada rozpoczyna każdej nocy tak pasjonującą opowieść, że sułtan pragnie poznać jej zakończenie i odkłada wykonanie wyroku. 

Jak sama nazwa wskazuje - baśnie. Przyjemne, z morałem, opisujące świat Orientu. Lekkie one nie są, za to pojawia się krew, kłamstwo, trup i oszustwo. Ale też i spryt, mądrość i łagodność.

Zdecydowanie dla "starszego" czytelnika, a nie małego dziecka. Przynajmniej wersja, jaką ja posiadam, tłumaczona z niemieckiego. A mimo to, przyjemnie było powrócić do korzeni, do baśni, które kiedyś czytałam, jako dzieciak, znów się przenieść w fascynujący świat magii i czarów. Nie przeszkadzało mi zupełnie też to, ze w baśniach pojawiało się sporo odniesień do Allaha - w końcu orient jako taki, przedstawiony w tej pozycji, był (i jest) światem, w którym dominuje religia mahometańska. Wręcz było to dodatkowym smaczkiem, bo pod płaszczykiem baśni można się dowiedzieć nieco o tej - było nie było - niegdyś fascynującej kulturze.

Zdecydowanie, sympatyczna książka, którą raz na jakiś czas odświeżyć sobie warto - niesie ze sobą spore przesłanie. 

Ocena książki: 10/10